Ik mocht een paar dagen fotograferen voor een jaarverslag en andere publicaties in een prachtige laatste rustplaats waar mensen in alle rust de laatste adem delen met de wereld en daarna een andere wereld bezoeken.
Dagen liep ik rond in een anonieme stilte als een schaduw, 1 camera en een kleine lens,
Sprak met bewoners, dronk een koffie of zat even in stilte en een hand vast als een onbeschreven taal.
Woordloos begrepent “wees bij me”
Een oude dame mocht een sitardie alleen maar mocht roken als er iemand bij was, ik deed dat graag met haar.
Mooie verhalen en gedachten.
